Problemy samotnej matki wychowującej czternastoletnią córkę

Córka sprawia problemy samotnie wychowującej matce

Pytanie matki

Piszę do Pana, ponieważ jestem już zupełnie zrozpaczona i pilnie potrzebuję porady. Mam olbrzymi problem z moją czteroletnią córką. Prawdę mówiąc, nigdy nie chciałam mieć dzieci. Moja ciąża była związana ze smutkiem i niepewnością. Kiedy córka się rodziła, byłam jeszcze z moim byłym mężem, ale rozeszliśmy się, kiedy skończyła dwa lata. Mamy jednak dobrą relację i córka spędza dużo czasu ze swoim ojcem.

Moja matka, która też sama mnie wychowywała, próbuje ciągle organizować moje życie i decydować o mnie. To ona czyta książki o wychowaniu i bierze udział w spotkaniach dla rodziców, żeby informować mnie, co jest najlepsze dla jej wnuczki. Bez przerwy do mnie wydzwania i pyta o nią. Jestem z tego powodu wściekła.

Czy popełniam błędy wychowawcze?

Relacja z moją córką kosztuje mnie też dużo nerwów. Z jednej strony mówi mi, że mnie nienawidzi i wolałaby mieszkać z tatą albo z babcią, a z drugiej ciągle biega za mną po całym domu i szuka mojej uwagi. Ale jeśli już poświęcę jej tę uwagę, to zachowuje się prowokująco: stale mi się sprzeciwia i nie przyjmuje tego, co do niej mówię, niezależnie od tego, o co chodzi.

Zastanawiam się, czy faktycznie dziecko może nie lubić swojej matki i przez to być takie uparte i prowokujące? A może na początku popełniłam za dużo błędów wychowawczych i przez to zniszczyłam naszą wzajemną miłość na zawsze. Bardzo chciałabym być taką mamą, jakiej ona potrzebuje i z którą się dobrze czuje.

Odpowiedź Jespera Juula

Być może moja odpowiedź nieco Panią zaskoczy, a może spowoduje, że da Pani sobie i córce jeszcze jedną szansę. Między linijkami Pani listu czytam, że chodzi Pani o coś więcej niż tylko „problemy, wychowawcze” z czteroletnią dziewczynką.

Po pierwsze, wydaje mi się, że dominującym tematem Pani relacji z innymi ludźmi jest brak zdrowych granic. Mam wrażenie, że każdy – a w szczególności ludzie, których Pani kocha – może o Pani decydować i w sposób bezceremonialny naruszać Pani osobiste granice.

Jak stawiać granice w rodzinie?

Dla samej siebie musi więc Pani najpierw nauczyć się mówić „Tak” i „Nie” wtedy, kiedy rzeczywiście chce Pani powiedzieć „Tak” lub „Nie”. Dotyczy to zwłaszcza Pani matki, która zdaje się odbierać Pani resztki szacunku, jaki może mieć Pani dla samej siebie, oraz minimum poczucia własnej wartości. Zawsze była Pani posłuszna, ale w końcu wygląda na to, że chce Pani odzyskać kawałek własnej wolności.

Pani córka postępuje całkowicie odwrotnie. Nie rezygnuje ze swojej integralności, tylko każdym swoim zachowaniem wystawia na próbę Pani reguły i Pani granice. Jeśli matka i inni znajomi będą dalej traktować Panią bez szacunku, to córka jest na straconej pozycji. W tym sensie, że nigdy nie będzie wiedzieć, co jest w porządku, a co nie.

Problemy z nastoletnią córką

Relacja z córką to oddzielny temat. Wydaje mi się, że już od samego początku miała Pani do niej pewien dystans spowodowany różnymi niejasnymi uczuciami – i ta ambiwalencja musiała być dla niej wyczuwalna. Ponieważ jednak jest fighterką, to postanowiła o Panią zawalczyć. Jej przekaz dla Pani jest następujący: „Nie jestem szczęśliwa i chciałabym, żebyś coś z tym zrobiła”. Czuje się sfrustrowana i pozostawiona sama sobie.

Rozwiązanie tego problemu leży w Pani głowie. Może Pani albo dalej się przyglądać, jak córka kwestionuje Pani wyuczone strategie postępowania i budowania relacji, albo zaangażować się na sto procent w relację z nią i rozwinąć w sobie nowe strategie. Dokładnie to samo dzieje się większością rodziców. Jedni zatrzymują się na etapie narzekania na swoje dzieci, a inni pozwalają im się zainspirować i uczą się do nich.

Polecane książki o problemach z nastolatkami

Porady dla rodziców o nastolatkach i niezależności

1. Kiedy syn bierze na siebie rolę mężczyzny. Porada dla samotnej matki
2. Czy matka może być egoistką? Poświęciłam życie dla swoich dzieci! Matka w roli ofiary
3. Zachowania rodziców wobec dzieci. Zasada równej godności i traktowanie dzieci poważnie
4. Czy nastolatek może być odpowiedzialny za swoje zdrowie? Dziecko chore na cukrzycę typu 1.
5. Agresywny nastolatek. Jak poradzić sobie z nerwowym dzieckiem w domu?
6. Co robić, gdy dziecko przechodzi kryzys egzystencjalny? Moja córka ma depresję
7. Moja córka krzyczy i wścieka się bez powodu. Jak zapanować nad złością dziecka?
8. Uzależnienie córki od matki. Co zrobić, kiedy córka trzyma się ciągle matki?
9. Autorytet osobisty rodzica a poczucie własnej wartości. Artykuł Jespera Juula