Jak rozmawiać z dorosłym synem? Dorosły syn nie szanuje matki

Jakiej matki potrzebują synowie po rozwodzie?

Rozwiodłam się z mężem osiem lat temu i teraz samotnie wychowuję dwóch synów w wieku osiemnastu i dwudziestu lat. Ojciec pojawia się raczej sporadycznie i ja osobiście nie oczekuję od niego już niczego ani na nic nie liczę. Przez ostatnie cztery lata miałam dobre relacje z synami. Pomagają mi trochę w domu i sami troszczą się o swoje pranie.

Mój syn jest nerwowy i wybucha złością

Martwię się z powodu starszego syna, który jest zupełnie niezorganizowany. Poza tym ma skłonność do częstego reagowania złością. Często fruwają przy tym przedmioty i trzaskają drzwi. Często ignoruje mnie całymi dniami i wszędzie rozrzuca śmieci po sobie.

Boję się, że odziedziczył mentalność po swoim ojcu. Mój były mąż nie był przyjemnym człowiekiem w codziennym życiu, miewał swoje humory i wybuchał złością.

Jak rozmawiać z dorosłym synem Dorosły syn nie szanuje matki — Jak rozmawiać z dorosłym synem? Dorosły syn nie szanuje matki. Zdjęcie: Pixabay

U mojego syna nie jest to może jeszcze tak uciążliwe, ale zawsze gdy próbuję z nim poważnie porozmawiać, słucha mnie z ironicznym uśmieszkiem. Ogólnie jest bardzo sarkastyczny i często nie wiem, co naprawdę w środku czuje i myśli. Zastanawiam się, czy jego sposób bycia zawsze już taki zostanie. Smuci mnie to i czuję się wtedy tak, jakbym zawiodła jako matka.

Próbuję sobie przypomnieć, jaki był, kiedy miał piętnaście lat. Staram się nie porównywać go do ojca. Zastanawiam się, gdzie popełniłam błąd. Może brakowało mu męskiego wzorca w okresie dorastania? Może dlatego nie nauczył się, jak dorosły mężczyzna traktuje kobietę? Mam zupełny mętlik w głowie i nie wiem, czy z nim coś jest nie tak, czy to ja zawiodłam – a może jedno i drugie. Czy taka sytuacja jest normalna u dzieci w tym wieku?

Odpowiedź Jespera Juula

Z Pani synami jest wszystko w porządku. Ich zachowanie jest dosyć typowe dla rodzin, w których chłopcy mają do czynienia z usługującą matką i nieobecnym ojcem. Nie jestem w stanie ocenić, czy Pani syn ma skłonność do ironii, jednak to nie Pani ex-mąż i jego wpływ są tutaj najważniejsze, ale Pani osobista relacja z każdym z synów, którzy faktycznie nie wiedzą, „jak dorosły mężczyzna traktuje kobietę”. Dlatego właśnie potrzebna jest im Pani teraz jako kobieta.

Jak rozmawiać z dorosłym synem o problemach w domu?

Proszę na chwilę zapomnieć o swoich rodzicielskich ambicjach. Już najwyższy czas, żeby spojrzała Pani w oczy starszemu synowi i powiedziała własnymi słowami mniej więcej coś takiego: „Jeśli chcesz dalej u mnie mieszkać, a jesteś tu naprawdę mile widziany, to są dwa nowe warunki.

Kompetencje relacyjne w edukacji. Reklama najnowszej książki Jespera Juula

Po pierwsze od dzisiaj przestaję grać rolę mamusi, a ty przestajesz grać rolę nastolatka. Twoje ironiczne komentarze sprawiają mi ból. Jest kilka punktów dotyczących naszej wzajemnej komunikacji, które chcę z tobą teraz omówić”.

Proszę dać synowi możliwość zareagowania na swoje słowa.

Niezależnie od tej odpowiedzi, może Pani wręczyć mu listę pięciu najważniejszych wymagań dotyczących jego zachowania. Każdy punkt musi zaczynać się od „Ja chcę, żebyś…”. Proszę pisać tylko o tym, czego Pani chce, a nie o tym, czego Pani sobie nie życzy. Potem proszę to przeczytać kilka razy i zastanowić się, czy rzeczywiście wymieniła Pani rzeczy, których Pani chce. Jeśli czytając je, będzie się Pani czuła jak „zła matka”, to będzie znak, że jest Pani na właściwej drodze.

Syn nauczy się dzięki temu jednej ważnej rzeczy: jak należy z szacunkiem traktować kobietę. A Pani nauczy się, jak można budować relację z mężczyzną w sposób otwarty i osobisty, nie uciekając się tylko do jego zdolności domyślania się Pani zamiarów i chęci.