Co robić, kiedy dziecko chce spać tylko z ojcem? Spanie z dzieckiem

Mamy dwoje dzieci, córka woli spać z ojcem

Mam trzydzieści lat i jestem matką dwójki dzieci: córka ma trzy lata, a syn piętnaście miesięcy. Zanim się urodził, wszystkie noce spędzałam z córką. Potem jednak zaczęłam zostawać z nim na noc, a córkę usypiał mąż. Na początku nie chciała tego zaakceptować i płakała tak długo, dopóki się nie pojawiłam. Jednak mąż uważał, że powinnam zostawać z małym i nie przybiegać na każde jej wezwanie.

Co robić kiedy dziecko chce spać tylko z ojcem Spanie z dzieckiem psychologia

Przez kilka nocy słuchałam płaczu córki, ale nie mogłam do niej pójść, ponieważ nie chciałam konfliktów z mężem. On postanowił, że będzie sam ją uspokajał. No i teraz od piętnastu miesięcy córka śpi tylko z ojcem. W tym tygodniu chciała raz zasnąć ze mną, ale skończyło się tą jedną wielką tragedią: już po kilku chwilach zaczęła wołać tatę, a wobec mnie stała się agresywna.

Dlaczego córka nie chce ze mną spać?

Wygląda na to, że przez kilkanaście miesięcy przyzwyczaiła się do zasypiania z ojcem i nie chce już kłaść się ze mną. Do tego dochodzi fakt, że wcześniej ignorowałam ją mniej lub bardziej, i jest z tego powodu na mnie zła. Mój mąż uważa, że wszystkiemu winny jest fakt, iż za szybko się poddaję.

Nasza córka wie, że jeśli zrobi teatr, to nie będzie musiała zasypiać z mamą. W każdym razie boli mnie ta sytuacja i chciałabym ją zmienić. Chciałabym, żeby córka znowu czasem zasypiała ze mną. Dlatego proszę Pana o radę.

Odpowiedź Jespera Juula

Trudno mi odpowiedzieć na Pani pytanie wyłącznie na podstawie Pani opisu. Nie zawiera on nic, co sugerowałoby, że jako rodzice nie potrafiliście do tej pory wpłynąć na córkę, jeśli chodzi o jej zasypianie. Ona wybrała sobie jedno z was, a wy poszliście jej na rękę. Zakładam, że stała za tym jakaś filozofia lub teoria, w którą wierzycie.

Rodzice nie sypiają ze sobą, tylko z dziećmi

Istotne jest, że oboje akceptujecie sytuację, w której już od trzech lat nie spędzacie ze sobą nocy jako para. Być może nie jest to dla was takie ważne. Natomiast Pani córka poczuła się odrzucona przez Panią, kiedy jej młodszy brat przyszedł na świat, i teraz próbuje trzymać się ojca, który do tej pory jeszcze jej nie zawiódł.

Nie jestem pewien, o co chodzi w oskarżeniach, które formułuje Pani mąż, lecz dużo ważniejszy jest fakt, iż w Waszym domu to dzieci definiują całą kulturę spania. Proponuję Wam, żebyście przeskoczyli ten spór między Wami i usiedli razem, aby odbyć poważną rozmowę na temat tego, jak wyglądają noce w Waszej rodzinie. Musicie sobie oboje wyjaśnić, czy jesteście zadowoleni z obecnej sytuacji. Może chcielibyście coś zmienić? Wiem, że Pani chciałaby, aby córka spała także z Panią.

Kompetencje relacyjne w edukacji Reklama książki — Kompetencje relacyjne w edukacji. Reklama najnowszej książki Jespera Juula

Pytanie jednak brzmi, czy Pani oraz Pani mąż jesteście gotowi, żeby znowu przechodzić wszystkie sceny, które się z tym wiążą.

Czy jesteście gotowi, aby powiedzieć córce, że teraz ma spać z Panią?
Czy mąż będzie Panią w tym wspierał?

Niezależnie od tego, radzę Pani, aby przyjrzała się Pani relacjom ze swoimi dziećmi i sprawdziła, kto ma ostatnie słowo w Waszej rodzinie: dzieci czy rodzice?

Odpowiedź na to pytanie jest bardzo ważna dla przyszłej atmosfery w Waszym domu.