Jaki wpływ na dziecko mają złe stosunki rodziców po rozstaniu?

Rok temu rozstałam się z ojcem mojego dwuletniego syna. Nasz związek był jedną wielka katastrofą z powodu jego problemów z agresją i mojej niezdolności do przeciwstawienia się jego humorom. Teraz moje życie – i mojego syna – przebiega według ustalonego porządku: praca, żłobek, mieszkanie, znajomi, wsparcie rodziny. Po pierwszych trudnych miesiącach wszystko jakoś się ułożyło. Mój były mąż zabiera syna co drugi weekend do siebie i dobrze się z nim obchodzi.

Złe stosunki rodziców po rozstaniu

Mimo to mamy kilka problemów. Przy każdym naszym spotkaniu mój były partner wyrzuca z siebie tyle nienawiści i pogardy względem mnie, ile tylko może. Nie odpowiadam na jego obraźliwe słowa i mimo wszystko próbuję normalnie z nim rozmawiać, bo wiem z własnego doświadczenia, jaki wpływ na dziecko mogą mieć złe stosunki rodziców po rozstaniu. Po drugie, kiedy pytam ojca o to, ile czasu syn oglądał telewizję, to nie dostaję żadnej odpowiedzi albo znowu tylko same wyzwiska.

Życie mojego byłego męża nie wygląda teraz za dobrze, za co mnie obwinia. Mimo to chciałabym dogadać się z nim w kwestiach wychowawczych, żeby nas syn nie był jeszcze bardziej zagubiony, kiedy dorasta w dwóch różnych światach. Być może czas wyleczy rany i mój byłego partner zacznie kiedyś ze mną normalnie rozmawiać?

Chciałabym zapytać, jaki wpływ może mieć taka agresywna komunikacja ze strony ojca na mojego syna? Czy powinnam odseparować go od kontaktu z ojcem? Czy jest coś, co mogłabym zrobić, żeby być traktowana jak normalny człowiek, i żebym mogła wspólnie z byłym mężem w miarę zgodnie wychowywać moje dziecko?

Odpowiedź Jespera Juula

Kobieta w roli ofiary, która miała odwagę odejść

Kiedy mieszkała Pani z ojcem swojego dziecka, przyjęła Pani rolę ofiary – i jest nią Pani do tej pory. Role były jasno rozdzielone jak w tej bajce: on był Bestią, a Pani była Piękną. Mówię to, ponieważ musi Pani uświadomić sobie trzy rzeczy.

Po pierwsze, jego zachowanie wobec Pani samo z siebie się nie zmieni. Jego męska duma została głęboko zraniona, kiedy Pani odeszła. Teraz chce pokazać wszystkim – Pani, synowi i całej swojej rodzinie – jak prawdziwy mężczyzna traktuje kobietę, która nie zasługuje na szacunek.
Po drugie, nie ma Pani obecnie już prawa – ani moralnego ani kodeksowego – żeby mieszać się w jego prywatne życie ani w to, jakim jest ojcem. To działa, oczywiście, w obie strony. Wszelkie pytania dotyczące tego, co dzieje się, kiedy syn jest z nim, będzie odbierał jako próba kontroli i na pewno na to nie pozwoli.
A po trzecie, najważniejsze jest pytanie, jak takie nieszczęśliwe relacje mogą mieć wpływ na Pani dziecko. Tutaj polecałbym Pani ustawienie sobie pewnych priorytetów – i czas spędzany przez syna przy telewizorze powinien być raczej gdzieś daleko na liście.

Wpływ relacji rodziców po rozstaniu na rozwój dziecka

Prawdziwe niebezpieczeństwo leży w tym, jaki sposób traktowania kobiet przyswoi sobie Pani syn. Dotyczy to, oczywiście, także stosunku do Pani. Czy przejmie styl swojego ojca, czy też znajdzie sobie inny wzorzec, z którym będzie współdziałał? To będzie zależało nie tylko od tego, jak były mąż traktuje Panią, ale także tego, jak Pani na to odpowiada. Do tej pory ustępowała Pani i dla dobra wszystkich unikała Pani konfrontacji. Chciałbym Pani powiedzieć, że może Pani wybrać inną drogę, która lepiej posłuży Pani, Pani dziecku i Pani przyszłym relacjom z mężczyznami.

Zakładam, że jest Pani uprzejmą, wykształconą osobą, która nie ma problemu z wyrażaniem własnych myśli w słowach. Jednak nie wystarczy, żeby słowa były zawsze miłe, wrażliwe i wyważone. Musi Pani czasem opuścić swoją strefę komfortu i odkryć w sobie zołzę, która potrafi być wściekła i głośna albo lodowata. Jeśli nie jest Pani do tego zdolna, to, moim zdaniem, pozostaje Pani tylko odmówić ojcu kontaktów z synem, jeśli jest to prawnie możliwe. W przeciwnym razie czekają waszą trójkę prawdziwe kłopoty.

Odpowiedzialność za przyszłość dziecka

Kompetencje relacyjne w edukacji. Reklama najnowszej książki Jespera Juula

Wybrała Pani takiego, a nie innego mężczyznę na ojca swojego dziecka i to czyni Panią odpowiedzialną za przyszłość syna.

W najgorszym wypadku kiedy skończy czternaście lat, będzie Panią nienawidził od czasu do czasu za to, że musiał dorastać bez ojca. Ale przeżyjecie to oboje i wasza relacja na tym nie straci. Przez resztę swojego życia syn będzie próbował nawiązać na nowo relację ze swoim ojcem.

Pani były mąż powinien zrozumieć to, co rozumieją tysiące innych ojców na Ziemi: nigdy nie będziesz dobrym ojcem, jeśli nie zachowujesz się przyzwoicie wobec matki swojego dziecka!